شعر" عصیان"

به لب هایم مزن قفل خموشی     که در دل قصه ای ناگفته دارم

ز پایم باز کن بند گران را           کزین سودا دلی اشفته دارم

بیا ای مرد- ای موجود خود خواه      بیا بگشای درهای قفس را

اگر عمری به زندانم کشیدی        رها کن دیگرم این یک نفس

منم ان مرغ / ان مرغ که دیریست     به سر اندیشه پرواز دارم

سرود ناله شد در سینه تنگ             به حسرت ها سر امد روزگارم

باغ گیلاس...