شعر: جاده بی انتها

صدای تو هنوزداره تو گوشم میپیچه       خاطرات تو هیچ وقت یادم نمیره

این جاده بی انتهاست/ مقصدش نامعلومه       ما کچا داریم میریم- به اینده ای که مبهمه

قصه های عاشقی انگار فقط مال کتاباست     جمله دوست دارم دیالوگ تو فیلم هاست

دیگه کسی معنای راز دل رو نمی فهمه      دیگه  هیچ بیستونی به یاد فرهاد کنده نمیشه

نسلی هستیم پراز ارزو های مبهم          پر از عشق ونفرت ..رفاقت وخیانت

اینجا دیگه محیت خریداری نداره            حتی یه کودک کار همدمی واسه گریه هاش نداره

  کافه رویا پراز قهوه تلخه                 اواز های عاشقی پر از مفهموم سکوته

چه رویای نامعلومیه درون ما           که حتی تعبیر نمیشه با دوست دارم ها

قصه حسادت...قصه سرقت             قصه زندون...جنون...فرار از وطن

این خبرای تکراری همیشه          تو گوشمونه

گوشمون همیشه از شعار پره

اگه بخوان واسه زندگی ما یه فیلم بسازن

یه فیلم درام اجتماعی میشه

پر از صدای فریاد و سرعت و عاشق کشی میشه

تو پری از دود سیگار و صدای گیتار

چرا صدات درنمیاد              باید بزنی فریاد