شعر: رز زرد

در اسمانها ستاره ای پر نور

به رنگ ابی

مثل دریا میماند      این شب مهتابی

پر از صدای زنجره ها     پر از خروش موج های دریا

کجاست این ساحل ارامش   کجاست این کلبه اسایش

بیا برگرد به قایقی که       غرق تردید است

بیا برگرد به اتاقی          که بی تو نوری ندارد

دلم راضی نیست           به پایان این عاشقانه

سخت است جدایی از دل تو        بی بهانه

نمیتوانم بمانم و شاهد              وداع با تو...عاشق هم اواز باشم

بیا مثل رز زرد عاشقی کن          بیا مثل شقایق تا ابد زندگی کن

بشنو از نی  حکایت مجنون و لیلی را

که مثل سراب است و قصه ما