شعر: شلیک اخر

 نگاه اخرم به این ساعت             چشام خیسه ... دلم بی طاقت

میرم از اینجا که مثل غربته واسم     مثل یه اواز مبهم زمزمه میشه تو ذهنم

حس میکنم به جنون رسیدم                 حس میکنم که پر از حس پوچی ام

زدم به سیم اخر                        من ندارم دیگه امیدی واسه تکرار لحظه م

گذشتم از شک و تردید                 دارم میرم به جایی که نداره هیچ محدودیتی

دلم یه پرواز میخواد                    یه پرواز طولانی

یه کاغذ پاره که نوشته            درد دل یه زندونی

من به جنون رسیدم               به خیالم که مردم...مردم