شعر: نیمکت

عروب یک ستاره عشق       این دل شکسته پر غرور

چرا تنهایی- چرا دوری          بی تو شکستم از صبوری

تو خیال مبهم خودم                   هنوز ذهنت خاطره میسازه از دلم

هنوز که هنوزه                  جای خالیت روی نیمکت حس میشه

هنوز اون روز ابری              با نگاهتو و یک گل یاسمن یادم نرفته

احساس عاشقی من                        لبخند بی حد و مرز تو

تصورش چه  سخته                     دوری از خیال تو