شعر : جاده بی صدایی

اغوش پر از مهرت     تموم عشق خلاصه است

توی نگاه مهربونت

از جاده تنهایی      میرم به خاطره های رویایی

مثل پیامی در بطری     مثل داغ یه غم ناگهانی

تو میری از این خونه          من میمونم بازم غمه

که با من مونده

گریه میکنم و خیال تو جلو چشامه

مثل یه شمع که داره       به پای تو میسوزه

میخوام سفر کنم به جاده تنهایی        فرار کنم از دنیای بی رحمی

پر پر دار میشم تو فصل تردید       دیگه نمیشه چشمای خیس امو دید

بذار بمونه این قصه عاشقانه           کاش گرم میموند  خونه بی ستاره